พื้นที่เผิงหูเริ่มมีการพัฒนาตั้งแต่ 700 ปีที่แล้วในสมัยที่ราชวงศ์หยวนเข้าปกครอง ซึ่งเป็นพื้นที่ที่มีหน่วยราชการเข้าปกครองและเริ่มมีการพัฒนาเร็วที่สุดในไต้หวัน โดยในเวลานั้น ยังเป็นเขตปกครองอยู่ภายใต้เทศมณฑลจิ้นเจียง จังหวัดฉวนโจว ฮกเกี้ยน ประวัติการพัฒนาที่ผ่านมา ทำให้เผิงหูเพียบพร้อมโบราณสถานแห่งวัฒนธรรมที่หลากหลายและสมบูรณ์ โดยไม่ว่าจะเป็นโบราณสถานแห่งสนามรบ หรือวัฒนธรรมพื้นเมืองแบบดั้งเดิม เช่นตลาดเก่าจงยาง วัดเทียนโฮ่วเผิงหูอันมีประวัติศาสตร์ถึง 400 ปี หรือเมืองกวังซวี่ ต่างก็เป็นจุดรวมวัฒนธรรมที่เพิ่มสีสันหลากหลายให้กับเมืองเผิงหูที่แสนโบราณ
โครงสร้างเรือนประสานและชุมชนที่เผิงหูได้สืบทอดรูปแบบสถาปัตยกรรมของฮกเกี้ยนใต้ โดยได้ยึดปรัชญาทางสายกลางดั้งเดิมเป็นหัวใจ ซึ่งมีเรือนกลางเป็นศูนย์กลาง เรือนซ้ายขวาที่ขนานกันเป็นมังกรป้องกันเรือน ประสานด้วยซุ้มประตูหรือหอโค้งด้านหน้าที่มีรูปแบบหลากหลาย เชื่อมต่อเป็นบ้านพักอาศัยแบบเรือนประสาน ส่วนบ้านเรือนประชาชนทั่วไป จะจัดระเบียบชุมชนในรูปแบบคล้ายฟันหวีตามฐานะด้านหลังสูงและด้านหน้าต่ำ โดยมีเอ้อร์ขั่นที่ซีหยู่เป็นส่วนหนึ่งในเขตสงวนชุมชนโบราณแห่งไต้หวัน และกลุ่มเรือนโบราณในจงเซ่อที่วั่งอันและซากั่งที่หูซีก็เป็นตัวแทนสำคัญเนื่องด้วยทิวทัศน์วัฒนธรรมที่อุดมสมบูรณ์
วัฒนธรรมพื้นเมืองของเผิงหู แสดงให้เห็นถึงความอดทนเข้มแข็งของชาวเผิงหู โดยรวมถึงความไม่ยอมแพ้ต่อการท้าทายจากธรรมชาติ ความเชื่อที่เคารพสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตามธรรมชาติ จึงกลายเป็นที่พึ่งศูนย์กลางของชาวเผิงหู โดยจะเห็นภาพได้จากจำนวนศาลเจ้า วัด โบสถ์ ที่จดทะเบียนไว้ 180 กว่าแห่งในเพียง 97 หมู่บ้านในทั่วทั้งเทศมณฑล และยังมียันต์ป้ายหิน “เจียะกาตึ๊ง” ที่หนาแน่นที่สุดในไต้หวัน ศาลห้ากองพันที่ตั้งไว้รอบด้านหมู่บ้านต่าง ๆ เป็นที่พึ่งจิตใจ พิธีบูชาเทพเจ้าศาสนาเต๋า เรือนผักที่ล้อมรอบด้วยหินเหล่ากู่ (ปะการัง) กำแพงกั้นลังที่สร้างขึ้นด้วยหินซ้อนหิน และชุมชนบ้านเรือนประสานต่าง ๆ จนได้ประกอบเป็นทรัพยากรวัฒนธรรมอันอุดมสมบูรณ์แห่งเผิงหู
