ตั้งแต่สมัยโบราณ หมู่เกาะเผิงหูก็เป็นศูนย์กลางแห่งการจราจรทางทะเลในเอเชียตะวันออก ด่านสำคัญบนช่องแคบไต้หวัน อีกทั้งเป็นจุดเชื่อมต่อในการอพยพข้ามทะเลและการเผยแพร่วัฒนธรรมสำหรับชาวฮั่น
หมู่เกาะเผิงหูมีระยะยาวตั้งแต่เหนือจนใต้ 60 กว่า กม. และมีความกว้างระหว่างตะวันตกและออกประมาณ 40 กม. ตั้งอยู่ระหว่างเส้นรุ้งที่ 23 องศา 9 กับ 47 ลิปดาเหนือ และระหว่างเส้นแวงที่ 119 องศา 18 กับ 42 ลิปดาตะวันออก ตามข้อมูลในหนังสือรายงานโครงการสำรวจจำนวนเกาะรวมในหมู่เกาะเผิงหูที่จัดทำขึ้นมาในเดือนธันวาคม ปี 2005 โดยมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์ประยุกต์เกาสงผู้ได้รับการมอบหมายจากรัฐบาลเทศมณฑลเผิงหูนั้น หมู่เกาะเผิงหูประกอบด้วยเกาะใหญ่และเล็กต่าง ๆ รวมทั้งหมด 90 เกาะด้วยกัน โดยมีจุดที่สุดทางภูมิศาสตร์ได้แก่ จุดตะวันออกสุดที่เกาะจ๋าบ้อ จุดตะวันตกสุดที่เกาะฮวาหยู่ จุดใต้สุดที่เกาะชีเหม่ย จุดเหนือสุดที่เกาะต้าเชียว
เกาะเกือบร้อยแห่งในหมู่เกาะเผิงหูกระจายอยู่บนทะเลที่มีกระแสน้ำอบอุ่นไหลผ่านโดยย่อยมาจากกระแสน้ำคุโรชิโอะ จึงมีทรัพยากรทางมหาสมุทรที่อุดมสมบูรณ์ ในทั่วทั้งบริเวณมีเพียง 19 เกาะมีผู้คนอาศัยอยู่ พื้นที่ทั้งหมดในหมู่เกาะรวมประมาณ 128 ตร.กม. โดยมีเกาะใหญ่ที่สุดเรียงตามลำดับได้แก่ เกาะหลักหม่ากง เกาะซีหยู่ เกาะไป๋ซา เกาะชีเหม่ย และเกาะวั่งอัน เป็นต้น และมีชายฝั่งที่คดเคี้ยวยืดเยื้อไปถึง 320 กม.
